جاده تو را پس نمیدهد

و از مصائب روانشناس بودن همین است که اطرافیانت انتظار دارند شغل ات را ۲۴ ساعته ادامه دهی !!خودت خسته نباشی!!و در هر حالتی همدلانه به آنها توجه کنی و برایشان گوش باشی!!هر بار به مشکلی برخوردند از جیب ت راه حل در بیاوری !!و از همه بد تر زمانی ست که دوستانت موقع حال بدشان یادشان می افتد که یک رفیق روانشناس دارند ......من سالهاست که تلاش کرده ام تحلیل گر درونم را فقط وقتی در اتاقِ درمان هستم روشن کنم ...فقط وقتی لازم است کشف کنم شامه ام را تیز کنم...فقط وقتی لازم است راه را از چاه نشان دهم ژست تدریس بگیرم ...اما با این حال باز هم خیلی وقت ها موفق نبوده ام که بگویم؛ من دوست دارم مشکل ات را دقیق تر بررسی کنم..تماس بگیر با منشی ام و سریعا یک قرار مشاوره با من ست کن "یک روز هایی هم خسته ام...یک روزهایی هم می‌خواهم شنیده شوم...یک روزهایی هم می‌خواهم بگویم فلانی الان خودم حال خوشی ندارم لطفا به رفیق دیگری زنگ بزن ...و حتی گاهی دلم می‌خواهد با دوستی تماس بگیرم و بگویم حالم امروز خوب نیست !!!و یا گاهی دلم میخواهد با آزادی خیال به رابطه ام تکیه کنم و خیالم راحت باشد اگر دو روز خسته ام یا حالم خوش نیست از هم نمی پاشد (حتما در رابطه های آینده ام یادم بماند این موضوع را لحاظ کنم )اما اغلب در این مواقع تماس میگیرم با مرکز مشاوره و یک نوبت پیش مشاورم میگیرم!!!و پس از کارت کشیدنبا لبخند بیرون می آیمو دوباره به آدمها همدلانه توجه میکنم :)..+یکی هم میگفت تو از زندگی شادی ها و لذت ها را جمع میکنی که صرف آدم ها کنی اش ....راست هم میگفت !! بخوانید, ...ادامه مطلب