جاده تو را پس نمیدهد

امروز غمگینم اما نه اونقد عمیق و سنگین !!چقدر این روزها در برابر زندگی ترسیده ام ...احساس امنیت م پایین اومده ...فکر میکنم یه بچه م که تنها اومده توی شهر بازی...همونقدر که رنگ و صدا و جادو هست ...همونقدر که لذت و خوشی و خنده هست ....وحشت هست ...تنهایی هست ...دزدیده شدن هست ...زمین خوردن و هیشکی نبودن هست ...این روزها ازت ترسیدم زندگی جان ...ترسیدم در مواجه با پيچيدگي هات ...پیش بینی ناپذیر بودنت ...اینکه یهو یه حقه رو میکنی و آدم هاج و واج میمونه ...+احساس تنهایی که دارم تجربه میکنم ...کاملا وجودیه ...همون منفرد بودن بشر در تجربه ی زیستن ...+امنیت و ثبات : آرزوی پوشالی بشر در این جهان :) جاده تو را پس نمیدهد...ادامه مطلب

آه که جهان چقدر مدام و مدام و مدام مارو نا امید میکنه ...انگار یه سوزن دستشه و یه لبخند شیطون و خبیث رو لبش ...و منتظره تو نسبت به یک چیز دلخوش و مطمئن بشی ....سوزنش رو فرو میکنه تو تصور حباب گونه ی تو و همه چیز رو میترکونه....همه چیز پیچیده و سخته ...شایدم من اینطور فکر میکنم ...تقصیر آدم ها نیست اگه ناامیدمون میکنن ...تقصیر آدم ها نیست اگه یهو میگی ای بابا از فلانی دیگه اینو انتظار نداشتم ...تقصیر آدم ها نیست که گاهی با رفتار هاشون بهت احساس تنهایی میدن ...احساس ناکافی بودن میدن ....احساس عدم امنیت میدن ...احساس کوفت و زهرمار میدنجهان اینطوره عزیز من !اینجا چیزی کامل نیست ...اگه هم کامل باشه قرار نیست با دوام باشه ...به شادی های بی نظیر زندگی ت نگاه کن ...کم هم نبودند ...لزوما ناقص هم نبودن بعضی هاشون ....اما آیا دوام داشتن ؟به سختی ها فکر کن ...آیا تماما بد بودن؟ آیا قسمت خوب و روشن نداشته؟ آیا تا ابد دوام داشتن؟احساس میکنم آدمیزاد واسه نا امید شدن از هرکسی باید آماده باشه ....تا یهو با سر به شیشه نخوره ...احساس میکنم این مُدَوَر بودن جهان رو آدمیزاد باید به یاد بیاره ...زیاد هم به یاد بیاره +خوردیم چو گنجشک به دیوار بلورینپنداشته بودیم که این پنجره باز است+آه چقدر بیهوده دنبال کمال گشتیم جاناتان...ولی بهشت در واقع تلاش های خودمون برای به تکامل رسیدنه...دلم میخواد به بهشت برسم ...به تکامل ...+خدایا میشه اون معشوق بهشتی که قراره بعدا بهمون بدی تو بهشت...هیچ وقت نا امید مون نکنه؟ جاده تو را پس نمیدهد...ادامه مطلب

فعلا تعریف قابل توجهی ندارم برای دوست داشتن و عشق جز همینکه شب ها قبل خواب دمنوشی که تو واسه سرفه هام آوردی رو میخورم ...انگار از تمام دوست داشتن من عاشق بخش مراقبت گری شم ...البته حمایت و تکیه گاه بودنم خیلی دوس دارم ...+امروز یه جمله شنیدم خدا بود گفت : ما اونقدر کتار هم خوب بودیم که دست می‌انداختیم توی روح همدیگه ...و اون قسمتی که درد میکرد رو نوازش میکردیم ...رابطه ما جسمی نبود فقط ...ما توی روح هم غلت میزدیم ...اینو با اشک و حسرت میگفت ...هزار بار تکرار کردمش امروز با خودم : ما توی روح هم غلت میزدیم جاده تو را پس نمیدهد...ادامه مطلب

گفت دوستت دارم

با سلول های تازه ترمیم شده ی قلبم :)

توضیح داد :

دیدی وقتی مثلا پات میشکنه و یه مدت ازش نمی تونی خوب استفاده کنی و بعد بالاخره خوب میشه و بلند میشی باهاش راه میری چقدر برات جدید و لذت بخشه :)

جاده تو را پس نمیدهد...

جاده تو را پس نمیدهد...

هنوز به خودش هم نتونستم بگم...اصن گفتنم نمیام ...چطوری میتونم چنین جملاتی رو به زبون بیارم ...مثلا بگم ممنون که ...تشکر که ...لطف کردی که ...تو که کلی منتظر تعطیلات بودی و سفرتو که چند تا پلن سفر میتونستی داشته باشیتو که لازم داشتی بری خوش بگذرونی و خستگی در کنی ...اما من که مریض شدم تمام این ۱۱ روز رو موندی پیشم ...و حتی یه بار غرشو نزدی که هیچ ...تلاش های جدید هر روزت واسه خوب کردن حالم رو به چشم دیدم:)چطوری میتونم بگم ممنون که نرفتی سفر تا توی مریضی احساس تنهایی نکنم ؟ جاده تو را پس نمیدهد...ادامه مطلب

این روزها خیلی تعریف از رابطه خوب دارن آدما ...و فکر می‌کنم بر حسب نیاز ها و شخصیت آدم ها تعاریف متفاوت هست ..چیزی که من بهش میگم ارتباط عاطفی خوب لزوما نداشتن مشکلات و چالش ها و تفاوت های فردی نیست ...همیشه خوشحال بودن نیست ...تلاش های بزرگ و افراطی واست نیست ...رابطه عاطفی خوب یعنی دست و پا نزنی واسه دریافت یه ذره توجه ...دست و پا نزنی واسه اینکه درک کنه تو چه موقعیت و شرایطی هستی ...یعنی یه نفر یه طرفه سرمایه گذاری عاطفی نکنه واسه رابطه و اون آدم سرگرم لذت طلبی های شخصی ش باشه ...گاهی بله شرایط ایجاب میکنه یه نفر تکیه گاه باشه تا یارش بهش تکیه کنه و از اون بحران عبور کنن ...اما این ساختار کلی رابطه شون نباشه یعنی من از هدف هات ...آرزو هات...سلیقه هات استقبال میکنم ...حمایتت میکنم ...اجازه میدم در مسیر شون زندگی کنی یعنی ما کنار هم لذت می بریم ...خوشی میکنیم ...تفریح میکنیم ...یعنی من دست رو زخم هات نمیذارم...بهت احساس شرم و بی کفایتی نمیدم ...اگه قراره ازت انتقاد کنم میکنم...ولی تو سرت نمی کوبم رابطه عاطفی خوب خلاصه سخت ساخته میشه و لازمه ش تلاش دو طرفه ست برای اون ارتباط جاده تو را پس نمیدهد...ادامه مطلب

آخر شبه و حس میکنم پس از مدت های حدودا دو هفته ای امشب جسمم آسوده می‌خوابه...چقدر دست و پنجه نرم کردن با بیماری سخته اونم واسه منی که بنیه جسمی م خیلی قوی نیست !این توقف واسه بهبود حالم کلافه م کرده بود ...من آدم یک جا موندن و متوقف شدن نیستم ...چیزی که بهم احساس زنده بودن میده در جریان بودنه ...وقتی تو خونه میمونم و مجبورم نهایتا فیلم ببینم و استراحت کنم احساس بیهودگی بهم دست میده...کی به من گفته باید همیشه بدوی تا خوشبخت باشی؟؟؟ جاده تو را پس نمیدهد...ادامه مطلب

بعضی ها می گویند از کمال گرایی ات استبعضی ها می‌گویند از رشته ایست که خواندیبعضی ها هم که غریبه ترند می‌گویند دیوانه ای خبخلاصه هرکسی چیزی می‌گویداما من وقتی به حال بدی می خورم ...به مشکلی ...به غمی ...به رنجی ...به اختلافی در خود یا در ارتباط با دیگری ....باید باید باید تا عمیق ترین مکاشفه های قابل امکان پیش بروم تا حلش کنم ...باید به ریشه ها برسمباید تا سر حد امکان ته و توی قضیه را در بیاورمباید چنان با مشت پر عبور کنم که بشود یک تجربه ...یک نصیحت خوب ...و این بار از پنج شنبه تا امروز که سه شنبه بود ...دقیقا ۶ روز تمام درگیر مکاشفه ی چالش جدید زندگی ام بودمو امشب بالاخره حل شدبالاخره فهمیدم از کجا شروع شده و چرا چنین است ...آخ که امشب بعد از ۶ شببالاخره راحت میخوابم ....آخ که کشف کردن چنین مسائلی به تمام رنج این ۶ روز می ارزد .....+ماجرا چه بود ؟؟؟فهمیدم که در بعضی مسائل قادر به درخواست کمک کردن از دیگران نیستم :) و آنچه پشت سر گذاشتم سیرِ شکل گیری این ویژگی و راه حل آن بود ...که ۶ روز طول کشید .+از یک سفر درونی بر میگردم :) جاده تو را پس نمیدهد...ادامه مطلب

تو یه شرایط پیچیده ی کاری قرار گرفتم ...و به نظر خودم بهترین تصميم رو اتخاذ کردم و الان ؛ در طول گرفتن تصميم نه ؛ الان حواسم هست که بهترین تصميم برای من لزوما بهترین تصميم برای همکارمم نبود ! اون اول کارشه و نیاز به تجربه کردن داره ...من سال ها محیط های کاری مختلف رو تجربه کردم و دنبال ثبات شغلی ام نه لزوما تجربه...و در گیر و دار بحث کردن واسه یه نتیجه درست بهم گفتن تو فقط پول واست مهمه ...نه بچه ها ....(اخه شغل ما توی یکی از مراکز بهزیستی بود )این حرفش برام تلخ بود ...قضاوت سطحی ای به نظرم اومد ...و باعث شد فکر کنم چی شد که چنین برداشتی از من کرد ...من بر حسب شرایطم این محیط رو یا در بهترین حالت ۲ روز فقط میرم یا کلا ترک میکنم ...چون من ۳ ماه دیگه کنکور دکتری دارم چون من ۱۷ میلیون قسط باید ماهانه بدمچون من کاملا از نظر مالی مستقلم و هیچ هزینه ای از خانواده نمیگیرم و این مرکز الان نمی تونه شرایط منو ساپورت کنه ...پس چرا باید فقط به احساساتم توجه کنم ؟؟اره من مرکز و بچه ها رو دوست دارم ولی کی و کجا زندگی اجازه داده ما طبق دوست داشته هامون عمل کنیم ؟.....اونقدری بزرگ شدم که بدونم کار برای پول در آوردنه...رابطه و علاقه برای احساسات ...جای این دو تا خوب نیست عوض بشه :) جاده تو را پس نمیدهد...ادامه مطلب