یه آدم بی حافظه

من یه عادت خوب یا نمیدونم بدی که دارم ...اصلا آدم گذشته نگری نیستم ....

به زمان حال و آینده بیشتر اهمیت میدم

و چه بسا بیش‌تر به زمان حال

و پیرو اون جمله ی بزرگوار نیچه هستم : تنها چیزی که واقعیت دارد لحظه ی اکنون است

مثلا کاری ب این ندارم که با این این فلانی چند بار بهم خوش گذشته ...چقد عقبه ی خوب و باحالی داریم یا حتی جزئی تر کجا ها چه تجربیاتی داشتیم...الان اگه ناراحتم کرده باید بهت بگم ...باید بیانش کنم ...باید این ناراحتی رو به رسمیت بشناسم ...

یا اگه الان باهات خوش گذروندم...ازت یاد گرفتم ...کلا اکنونِ خوبی ساختم کاری ندارم در گذشته چند بار بهم بدی کردی ...اون لحظه تو رو بسیار دوست دارم و عزیز میشمارم و بهت میگم که حسم چطوریه بهت

نمیدونم این خوبه یا بد ولی من آدمی ام که بدون خاطراتم زندگی میکنم ....

مثل حافظه ی موبایلی که مدام ریست میشه :(

باحاله خودم خوشم میاد از اینجور بودنم

اینجوری آدم فقط پیشروی میکنه

چشمش به پشت سرش نی